Kościół parafialny położony jest w samym centrum miejscowości Witowo, przy rozwidleniu dróg; Witowo-Bytoń, Witowo-Osięciny, Witowo - Płowce. Teren kościoła ogrodzony kutym parkanem podzielonym słupkami z cegły ceramicznej na cokole .Od lewej strony przy wejściu na teren kościoła znajduje się dzwonnica konstrukcji stalowej z trzema odlewanymi dzwonami o pięknym ,niepowtarzalnym brzmieniu. Kościół parafialny w Witowie to świątynia w stylu neogotyckim. Świątynia wybudowana została w latach 1899-1903 wg projektu arch. Konstantego Wojciechowskiego, dzięki datkom i pracy wiernych pod kierownictwem ówczesnego proboszcza ks. Jana Szafrańskiego .Konsekracji świątyni w dniu 19 czerwca 1904 roku dokonał bp Stanisław Zdzitowiecki . Teren parafialny z kościołem oraz starodrzew otaczający obejście kościoła - objęty jest ochroną dziedzictwa kultury i zabytków- wpisany do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 29 sierpnia 2006 roku (A/492/1-3) dawny nr rej. zab.nr 392/A.
Kaplica w Płowcach wybudowana została w latach 1989 - 2000 w miejscu dawnego kościoła parafialnego. Inicjatorem i budowniczym świątyni był ks.Stanisław Grzybowski Proboszcza Parafii Witowo w latach 1975 – 2001. Kaplicę wybudowano wg projektu i pod nadzorem arch.inż Jerzego Kociołowicza z Włocławka. W przeddzień rocznicy bitwy płowieckiej 26 września 1989 roku biskup Henryk Muszyński poświęcił fundamenty nowej świątyni. Trzy lata później 28 września 1993 roku biskup Bronisław Dembowski odprawił uroczystą mszę św. w budowanej kaplicy. Kaplica w Płowcach jest kościołem filialnym Parafii Rzymskokatolickiej Św.Andrzeja Apostoła w Witowie.
Cmentarz parafialny w Witowie ( zabacz;na mapie) założył w 1815 roku na Górach Witowskich, przy drodze Witowo - Powałkowice - Wandynowo ks.proboszcz Jakub Krajewski . Wybudowano wówczas drewnianą kapliczkę. W 1840 roku w centrum cmentarza, wikariusz ks.Wojciech Kochowicz własnym kosztem i staraniem wystawił murowaną kaplicę pod wezwaniem Krzyża Świętego. Cmentarz parafialny w Witowie zajmuje powierzchnię 2.0 ha. W 2015 roki dzięki staraniom proboszcza ks.Andrzeja Aniszczyka przeprowadzony został remont kapitalny kaplicy oraz bramy głównej ,oraz wybudowany został chodnik w alei głównej od bramy do kaplicy.W 2015 sporządzona została pełna inwentaryzacja cmentarza oraz opracowany regulamin i plan cmentarza. Cmentarz z kaplicą i murowanym ogrodzeniem z bramą, objęty jest ochroną dziedzictwa kultury i zabytków - wpisany do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Bydgoszczy 15 lipca 1996 roku (A/663/1-4) dawny nr rej. zab.-389/A.
Kapliczki na terenie Parafii Witowo stoją przy drogach i na rozdrożach, na przydomowych ogródkach, na początku lub na skraju w miejscowościach; Czarnocice,Torzewo, Sadłóg, Płowce, Powałkowice, Faliszewo, Witowo Kolonia , Kapliczki poświęcone są patronom, Matce Bożej lub Chrystusowi. Jedne skromne, proste, inne rozbudowane, kolorowe. Zdawać się może, że są tu od zawsze. Stanowią trwały element kujawskiego krajobrazu, stanowiąc jego niezaprzeczalną ozdobę. Są przede wszystkim, znakiem wiary nas i naszych przodków. Są także elementem kultury i wierności tradycji. Często są świadkami historii, świadectwem szczególnych wydarzeń. Wiele z nich to najcenniejsze zabytki wsi i okolic, w których stoją. Wieczorem kiedy w parafialnym kościele w Witowie biją dzwony na "Anioł Pański"przy kapliczkach w odległych miejscowościach parafii; Czarnocice, Sadłóg możemy do dziś spotykać wiernych, którzy przybyli by przed spoczynkiem podziękować Bogu za trudy mijającego dnia, odmówić różaniec, zaśpiewać pieśni majowe lub odmówić modlitwę wieczorną Anioł Pański...
Krzyże na terenie Parafii Witowo stoją: w Powałkowicach, Torzewie, Samszycach, Sadłogu, Sadłużku, Płowcach, Witowie i Kolonii Witowo . Kiedyś na skrzyżowaniach dróg stawiano wysokie drewniane krzyże, przed którymi ludzie spotykali się modlili i śpiewali pieśni, pełniły one rolę drogowskazu, punktu orientacyjnego dla całej okolicy. Przydrożne krzyże były i są też sposobem na wyrażenie czci zmarłym, którzy odeszli niekiedy w następstwie tragedii. Krzyże dziś, to solidne metalowe budowle, które stoją w otoczeniu mini ogródków. Pamiętajmy,że krzyże mówią o czasach tragicznych i radosnych. Są świadectwem naszych Ojców do prawa do tej ziemi i jej umiłowaniu. Są wyrazem ich duchowych potrzeb. Są dowodem narodowej tożsamości. Są znakiem Bożej obecności. Są wyjątkowym testamentem przeszłości dla obecnych pokoleń. Są to miejsca, które świadczą o lokalnej społeczności -społeczności katolików...
Boże
Narodzenie
–to
święto upamiętniające narodziny
Jezusa
Chrystusa.
Jest
to stała uroczystość liturgiczna przypadająca na
25
grudnia
.
Boże Narodzenie poprzedzone jest okresem trzytygodniowego
oczekiwania -Adwentu. W nocy z 24 na 25 grudnia ,o północy,
odprawiana jest uroczysta msza zwana
Pasterką.
Następny
dzień (26 grudnia) to w Polsce drugi dzień świąt obchodzony na
pamiątkę świętego Szczepana, pierwszego męczennika za wiarę
chrześcijańską. Kolorem liturgicznym w okresie Bożego Narodzenia
jest kolor biały. Na Boże Narodzenie ubierana jest
Szopka
bożonarodzeniowa
– przedstawiająca wnętrze stajni betlejemskiej w noc, podczas
której narodził się Jezus Chrystus. Szopka bywa wykonywana
jako miniatura, a także jako konstrukcja rzeczywistej wielkości.
Może mieć ona formę jaskini lub groty, ale najczęściej
przedstawiona jest w formie stajenki. W każdej szopce znajduje się
mały Jezus i Maryja oraz Józef. Elementem szopki są także
postacie Trzech Mędrców, pasterzy, a także wół,
osioł i owce, Gwiazda Betlejemska i aniołowie. Pierwszą szopkę
wystawił
św.
Franciszek
w 1223 roku w Greccio[1].
Corocznie w naszej parafii szopkę przystrajają dzieci przynosząc
małe figurki i ozdoby choinkowe.
Wielkanoc,
Pascha, Niedziela Wielkanocna, Zmartwychwstanie Pańskie —
najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające
zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wielkanoc jest świętem ruchomym
(obchodzonym w pierwszą niedzielę po wiosennej pełni księżyca) i
jest główną uroczystością roku liturgicznego, od której
oblicza się kalendarz najważniejszych świąt kościelnych jak:
Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego i inne.
Co roku zgodnie z wieloletnią tradycją w Kościele Parafialnym w
Witowie, przy Grobie Pańskim ,wartę pełnią wytypowani druhowie
Ochotniczych
Straży Pożarnych z Witowa, Płowiec, Torzewa.
Tradycja
ta nawiązuje do pilnowania Grobu Chrystusa przez żołnierzy
rzymskich. Zależnie od lokalnej tradycji strażacy występują w
mundurach galowych, ze sznurami, w czapkach rogatywkach, hełmach
bojowych lub ozdobnych. Msza
rezurekcyjna
odprawiana jest o świcie (o godzinie 6 rano) w Niedzielę
Wielkanocną
dla uczczenia Zmartwychwstania Chrystusa. To radosny obrzęd,
powszechny w krajach słowiańskich. Dawniej nabożeństwo to
odbywało się w Wielką Sobotę o północy. Najświętszy
Sakrament jest wynoszony z Grobu Pańskiego i trzykrotnie w
uroczystej procesji obnoszony wokół kościoła, pośród
bicia dzwonów i pieśni wielkanocnych.
2016
Parafia
w Witowie powstała w wieku XIII. W dokumentach historycznych
wzmianka o parafii w Witowie pojawia się po raz pierwszy w w
Kodeksie Dyplomatycznym Wielkopolskim, gdzie parafia ta jest
wymieniona jako jedno z dóbr arcybiskupów
gnieźnieńskich zatwierdzone przez papieża Innocentego II w Pizie
"Ex commisso nobis" z dn. 7 VII 1136 r. Od roku 1325
parafia należała do dekanatu radziejowskiego w diecezji kujawsko –
pomorskiej w archidiakonacie kruszwickim. Pierwszy opis kościoła
pw. św. Andrzeja Apostoła w Witowie pochodzi z 1577 roku. W roku
1694 staraniem ks.Andrzeja Albinowskiego wybudowano nową, także
drewnianą świątynię. Obecny kościół parafialny w
Witowie to świątynia w stylu neogotyckim wybudowana została w
latach 1899-1903 pod kierownictwem ówczesnego proboszcza ks.
Jana Szafrańskiego .Konsekracji świątyni w dniu 19 czerwca 1904
roku dokonał bp Stanisław Zdzitowiecki. W 1815 roku na Witowskich
Górach ,przy drodze do Świerczyna (obecnie Gmina
Topólka)założono cmentarz parafialny, a w 1840 roku
wystawiono tam kaplicę murowaną pod wezwaniem Krzyża Świętego.
Dzięki staraniom ks.Stanisława Grzybowskiego w Płowcach
wybudowana została kaplica. Budowę kaplicy ukończono w 2000 roku.
Kaplica w Płowcach jest kościołem filialnym w Witowie.
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej , zwana powszechnie wg. tradycji ludowej: Boże Ciało -przypadające w czwartek, po uroczystości Trójcy Świętej, zawsze 60 dni po Wielkanocy, to uroczystość liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu. Pomimo, że na każdej mszy świętej wspominamy Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa oraz odnawiamy wyznanie wiary w Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, tylko raz w roku w Boże Ciało zaświadczamy o tym publicznie wychodząc do miejsc, w których żyjemy i pracujemy, prosząc o błogosławieństwo dla ludzkiej pracy i życia. Poprzez publiczne wyznanie wiary w obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, oddajemy mu cześć i dziękujemy za łaski płynące przez ten sakrament, a także błagamy go o przebaczenie za nasze słabości .W uroczystej procesji z monstrancją, kierujemy się do czterech ołtarzy polowych, ołtarzy jest tyle, ilu było ewangelistów. Na każdym przystanku czytamy fragmenty z jednej Ewangelii, a więc po kolei- , i Boże Ciało zostało ustanowione jako święto w 1264 roku przez papieża Urbana IV, a papież Jan XXII wprowadził je do kalendarza liturgicznego w całym Kościele. Pierwsze procesje w uroczystość Bożego Ciała odbyły się w latach 1265-75 w Kolonii, w Niemczech. W Polsce po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość biskup Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej. W 1420 na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w Polsce.
2016
Dzień
Pierwszej Komunii św. nazywamy Pierwszym pełnym udziałem w Ofierze
Eucharystycznej. To pierwsze spotkanie z Chrystusem Eucharystycznym w
Komunii św. poprzedzone pierwszym – nie mniej ważnym i pełnym
przeżyć spotkaniem z Chrystusem Miłosiernym w Sakramencie Pokuty –
podczas świętej spowiedzi. Ten Eucharystyczny dzień jest świętem
nie tylko w rodzinach, ale i w całej parafii. Czynny udział dzieci
w liturgii, - śpiew, czytania, modlitwa, procesja z darami, jak
również zaangażowanie rodziców w przygotowanie
uroczystości cieszyło oczy i uszy wszystkich zebranych. Ten
dzień, dostarcza też wielu wzruszeń dorosłym, jest okazją do
wspomnień z dzieciństwa i
przypomnienia sobie przeżyć związanych z tym tak ważnym dniem w
życiu każdego dziecka. Spróbujmy powspominać i opowiedzieć
to naszym dzieciom i wnukom. Może nie było tak bogato, ale z
pewnością miło i serdecznie wspominamy tamten dzień. Dziękując
za dar I Komunii św. naszych dzieci polecajmy ich opiece Matce
Jezusowej pamiętając o serdecznych życzeniach dla naszych Mam w
dniu ich Święta.
2016
Szanując
tradycje i zwyczaje wsi kujawskiej po żniwach cieszymy się Czasem
Dożynkowym. Dożynkowe dziękczynienie czynimy każdego roku w
ostatnią niedzielę sierpnia . Przynosimy do naszej świątyni to co
urodziła ziemia, co zebraliśmy z naszych pól: chleby, zboże,
owoce warzywa – dary ziemi i
„w
podzięce za plony Bogu modły dziś wznosimy”.
Tak wyrażamy naszą radość i nasze dziękczynienie. Świadomi, że
„
od
małej myszki, aż do cesarza wszyscy żyją z gospodarza”
szerokim gestem gościnności dzielimy ten bochen chleba pamiętając,
że
„w
nim spracowana ręka rolnika ze szczodrą ręką Boga się spotyka”
.
Po mszy św. dożynkowy korowód przy muzyce i śpiewie
zespołów przechodzi na parking przykościelny, gdzie
dożynkowa radość trwa do zachodu słońca.
1 listopada w dzień Wszystkich Świętych corocznie o godzinie 12.00 w kaplicy pod wezwaniem Krzyża Świętego na cmentarzu parafialnym w Witowie odprawiana jest uroczysta Msza Święta za zmarłych, których prochy tu spoczywają .To Święto Świętych , ale i tych co świętymi pragną być. Być świętym to zadanie dla każdego z nas. Chciałbym by było to i moje święto.Ale czy tak będzie ? – zależy to ode mnie. W ten święty dzień zatrzymując się nad grobami zmarłych, a może i świętych zapalamy małe światełko naszej wiary, wiary w „świętych obcowanie”,kładziemy kwiaty - symbole życia i nie wracamy do domu bez modlitwy za tych których tam położyliśmy na wieczny odpoczynek.
W naszej parafii uroczystości odpustowe odbywają się w następujących terminach;
- Odpust Świętego Walentego(II patrona parafii) - 14 lutego,
- Odpust Najświętszego Serca Pana Jezusa- w piątek po oktawie Bożego Ciała,
- Odpust Świętego Andrzeja Apostoła(patrona parafii) -30 listopada,
Odpust Najświętszego Serca Pana Jezusa
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa przypadająca w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzona jest jako uroczystość odpustowa w naszej parafii. W tym roku liturgii Eucharystycznej przewodniczył i kazanie odpustowe wygłosił ks. Sławomir Wysocki – rodak z sąsiedniego Świerczyna.Nabożeństwo do Serca Jezusowego i procesja Eucharystyczna asyście druhów strażaków przy „muzycznym” udziale miejscowej orkiestry, oraz kapłanów i wiernych dopełniła liturgicznego obchodu uroczystości odpustowych. Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się nad nami
Na terenie naszej parafii działają powstałe w latach 1918-1958 trzy jednostki Ochotniczych Straży Pożarnych: w Płowcach, Torzewie oraz w Witowie.
Zgodnie z wieloletnią tradycją wszystkie uroczystości w Kościele
Parafialnym w Witowie oraz w kaplicy w Płowcach odbywają się z udziałem
pocztów sztandarowych ww. jednostek OSP oraz licznego grona druhów.
Corocznie w okresie Wielkanocnym strażacy pełnią wartę honorową przy
Grobie
Pańskim w mundurach galowych, ze sznurami, w czapkach rogatywkach,
hełmach bojowych lub ozdobnych. Uczestniczą w uroczystościach
odpustowych, w uroczystej procesji Bożego Ciała oraz
innych ważnych dla parafii wydarzeniach.
W dzień św.Floriana -patrona strażaków,w kościele parafialnym w Witowie
odprawiana jest uroczysta msza święta z udziałem wszystkich strażaków i
ich rodzin
Uroczystości parafialne
w kościele w Witowie oraz w kaplicy w Płowcach uświetnia orkiestra
dęta, składająca się z muzyków amatorów grających na własnych instrumentach.
Pierwsza orkiestra dęta powstała
25 czerwca 1945 przy jednostce OSP w Witowie z inicjatywy prezesa OSP Stanisława Kośmidra, a w skład której weszło 18 muzyków amatorów. Pierwszym kapelmistrzem został organista Czesław Iglewski. Od
1951 kapelmistrzem był organista
Jan Woliński. Obecnie zaledwie kilku muzyków amatorów, zbierających się okazjonalnie uczestniczy w naszych uroczystościach .